top of page
Zoeken
  • Foto van schrijverLidwien van den Broek

Hoofd- en hartzaken

‘Trainer en coach in hart- en hoofdzaken’, staat er in mijn profiel. En dat is niet zomaar een zinnetje. Dat is het resultaat van een lange weg.


Mijn hoofd heeft heel lang overuren gedraaid. Ik dacht zelfs dat ik er mee kon voelen. Ik besliste nooit iets zonder er goed over nagedacht te hebben. Dat was hard werken, maar dat is geen enkel probleem voor een vrouw die is opgegroeid met de boodschap: ‘Kom kind, zit je tijd niet te verlummelen, ga eens wat doen’. Mijn denkrimpels zijn een souvenir uit die periode.


Denken is een belangrijk vermogen en nodig om dingen helder op papier te krijgen, om berekeningen en plannen te maken of een inhoudelijke discussie te voeren. Als levenskwaliteit echter, schiet het vaak tekort. Zoals ik nu ‘weet’, blijkt het voelen onontbeerlijk en het hart een betere gids op mijn levenspad.

Mijn hart dat een sprongetje maakt als ik verliefd ben en in mijn keel klopt als ik bang bent. Dat ik soms op de tong heb als ik het belangrijk vind om met anderen te delen wat ik voel. Dat soms uit elkaar lijkt te barsten van kwaadheid en een andere keer weer overstroomt van liefde of dankbaarheid. Mijn hart dat weet: ‘Ja, zo is het!!!’


Jaap van der Wal, anatoom embryoloog, vertelde ooit in een workshop: Een hartinfarct kun je best in handen geven van een hartchirurg. Die heeft verstand van het hart dat ergens in het midden zit van bloedvaten, spieren en kleppen. De chirurg of cardioloog zorgt dat het weer goed komt met dat hart.

Het gevoelde hart echter, dat zit iedere keer ergens anders en dat kun je niet in handen leggen van een ander. Jij alleen weet hoe het met dat hart zit, wat het je vertelt en wat het nodig heeft.


Met allerlei goede redenen had ik mijn gevoel ver weggestopt. Het is hard werken geweest om weer te durven voelen en te vertrouwen op dat gevoel. Om de weg naar mijn hart vrij te maken. En het was de moeite waard.

‘Als je luistert naar je hart, dan klopt het!’, is dan ook mijn belangrijkste levensmotto geworden. Ik verwoordde het ooit in een gedicht:


Mijn hart

Ik wil je wat vertellen

en je luistert niet.

Dan golf ik en dan storm ik

dan brand ik en ik stuw

ik overspoel en overrompel.

Luister je al?

Dan stroom ik en ik vul

nét tot het randje.

120 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page