Vroeger op school leerde ik dat indoctrinatie levensgevaarlijk was omdat we onbewust iets kregen ingeprent dat we zelf gingen geloven als de waarheid. Dat was voor mij nog een vrij theoretisch verhaal. Ik was nog niet echt bezig met hoe dat in mijn leven zou kunnen spelen. Later ging ik me verdiepen in communicatie en leerde ik over hoe soortgelijke begrippen als generalisatie, discriminatie en manipulatie ons leven beïnvloeden. Dat het op zichzelf geen negatieve begrippen zijn. In het leerproces generaliseren we voortdurend. Toen mijn kleinzoon voor het eerst een plaatje van een grote auto zag en hem verteld werd dat het een vrachtwagen heette, herkende hij daarna in andere boeken vrachtauto’s, ook al zagen zij er niet helemaal hetzelfde uit. De wereld versimpelen door generaliseren is nodig om je niet bij elk onderwerp te moeten afvragen: en wat is dit nu weer? Dat is dus helpend en zeer effectief. Als ik echter op basis van één slechte ervaring met één persoon, de hele beroepsgroep of bevolkingsgroep in een kwaad daglicht stel, doe ik iets wat niet deugt. We manipuleren veel meer dan we denken. We zeggen of doen iets waardoor we een ander bewust of onbewust een bepaalde richting op willen sturen. De vraag is steeds, hoe ‘gebruik’ je het? Met welke intentie? En wat is daarin dan positief of negatief, goed of niet goed? Je zou denken dat je het over een aantal dingen wel eens kunt worden, maar er lijkt altijd ook een achterkant van het gelijk. In deze tijd moet ik af en toe denken aan de woorden van Lao Tze: 'Hoe meer ik weet, hoe minder ik weet’. Ik weet het vaak echt even niet meer. Wat is waar, wat is goed? Wie weet het en wie kletst maar wat? Wie helpt ons uit - en wie in de put? Hoe word ik gemanipuleerd, geïndoctrineerd, gediscrimineerd? Wie kan ik vertrouwen, wie gaat me de waarheid vertellen? Ik weet het niet. Als ik me blijf richten op de buitenwereld en de veelheid aan berichtgeving, merk ik dat het mijn energie vreet en ik de neiging heb steeds meer in verwarring te raken. Energie volgt aandacht. Dat is een universele wet. Wat helpt me wel? Hoe kan ik het beste omgaan met het principe ‘waar je aandacht aan geeft, dat groeit’? Ik heb het grote plaatje niet van hoe we in de wereld gestuurd en gemanipuleerd worden en wie ik wel of niet kan geloven. Mijn invloed op die grote wereld is klein. Waar ik wel invloed op heb is mijn binnenwereld, de verbinding met mijzelf, met mijn leefomgeving, de mensen die dichtbij me staan en waar ik contact mee heb, mijn eigen welbevinden. Het helpt om mijn wereld kleiner te maken en mijn aandacht en energie dichtbij mezelf te houden. Vooral te voelen wat voor mij waar is. De zin die ik las in een interview met een filosofe: ‘How you spend your day is how you spend your life’, inspireerde me. ‘Maak’ ik er een mooie dag van, en probeer ik dat elke dag weer, dan heb ik een mooi leven! Kan het zo simpel zijn? Genieten van de natuur, de liefde van en voor mijn man, mijn fietstochten in de polder, de zon op mijn huid en de wind door mijn haren, de lach van mijn kleinkind, mooie gesprekken, werkelijk in het moment zijn waar ik ben, plezier hebben in wat ik doe….ooit dacht ik dat het te weinig was. Maar nu geloof en ervaar ik dat ik op deze manier bijdraag aan een betere wereld. Ik probeer zoveel mogelijk verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven, mijn keuzes, de energie die ik de wereld in stuur. Simpel en niet makkelijk als je uitgenodigd wordt mee te gaan in de sterke energiestromen van strijd, willen winnen, angst, overheersing en controle. Ik heb veel geloofd van wat anderen (over) mij vertelden. Zo heb ik in de eerste jaren van mijn leven van verschillende mensen aangenomen dat ik niet (goed) genoeg was. Niet altijd in die specifieke bewoordingen, maar in ieder geval heb ik de woorden zo geïnterpreteerd. En het was toch echt niet de bedoeling dat ik mijn leven te licht opnam, dat ik zomaar plezier had en deed waar ik zin in had. Ik geloofde het omdat ik nog geen mogelijkheden had om dat te toetsen. Inmiddels weet ik dat het meer vertelde over degenen die het zeiden dan over mij. Over hun angsten, hun onmacht, hun behoefte aan controle. Datzelfde geldt voor veel ‘specialisten' die informatie geven over wat er in de wereld gebeurd. Door de crisis is mijn wereld klein geworden en neem ik de gelegenheid om nog meer te ontdekken wie ik ben, wat mij vreugde geeft, wat voor mij de essentie is en wat ik belangrijk vind en vooral hoe ik plezier kan hebben in mijn leven. Ik ga verder op zoek naar mijn eigen waarheid en ga nog meer leren daar op te vertrouwen, want zoals ik dat in een van mijn gedichten al eerder schreef:
Ik heb heel mijn leven mijn best zo gedaan en heb nu pas goed in de gaten: Ik ben naar de WAARHEID van anderen gegaan en heb zo de mijne verlaten Ik voelde wat anderen niet wilden voelen Zag wat men bedekt wilden houen Mijn hart en mijn ziel voelden goed wat er was maar ik leerde er niet op vertrouwen Ik heb heel mijn leven mijn best zo gedaan en heb nu pas goed in de gaten: Ik ben naar de WAARHEID van anderen gegaan en heb zo de mijne verlaten
Comments