De eerste week had ik nog verschillende momenten waarop ik dacht: straks word ik wakker uit deze bizarre droom. Het bleek geen droom maar realiteit. Een pandemie houdt de wereld inmiddels al weken in zijn greep en de impact is ongelooflijk groot. Naast de collectieve zorg voor elkaar, ligt er ook voor iedereen persoonlijk een taak om te dealen met de situatie en er op een zo'n goed mogelijke manier mee om te gaan.
Zorg goed voor jezelf! Dat is daarin van groot belang, want als jij er aan onderdoor gaat, kun je er ook niet meer voor iemand anders zijn. Boodschappen van thuis, de normen en waarden die we hebben meegekregen, kunnen die beweging nog wel eens flink in de weg zitten. Als je geleerd hebt vooral zorgzaam naar anderen te zijn, hard te werken en je tijd niet te verlummelen, dan schiet je er zelf gemakkelijk bij in. Er voor de ander willen zijn en deze niet ‘in de steek willen laten’, betekent dan vaak: jezelf in de steek laten en in het ergste geval opgebrand raken. En hoe doe je dat dan, goed voor jezelf zorgen? Nu mijn werk stil ligt en ik tijd heb dacht ik wat nieuwe, gezonde activiteiten op mijn dagprogramma in te voeren. Een ervan: Yoga. ‘Dat is goed voor je en dat had je natuurlijk al veel eerder moeten doen’, zei een stemmetje in mij. En dus lig ik ‘s morgens op mijn matje, klaar voor de online-yogales. En ik moet zeggen, de bewegingen zijn goed voor mijn lijf, maar word ik er blij van? Niet dus. Het duurt een paar dagen voor ik een oud patroon herken. Mijn hoofd functioneert prima en bedenkt regelmatig hele leuke en slimme dingen, maar soms klinkt er (nog steeds) een oud stemmetje in door dat me ‘dat is toch echt veel beter voor je’-boodschappen geeft. Wiens stem het is? Waarschijnlijk van mijn moeder. In ieder geval niet van mij. Ik ben gestopt met de yoga en heb.....een legpuzzel gekocht. Elke dag een uurtje puzzelen. Mijn favoriete spotifylijst op de achtergrond. Lekker meezingen. Meditatief puzzelen. Mijn hoofd is nog nooit zo heerlijk leeg geweest. Wat goed is voor de een, hoeft dat niet voor de ander te zijn. Je bent ten slotte uniek, zoals ieder ander dat ook is. En soms is het even zoeken om tussen alle overgedragen waarheden, oude overtuigingen, aangeleerde normen en waarden, de ruimte te vinden om te ontdekken wat goed voor JOU is, waar je blij van wordt en energie van krijgt.
Een legpuzzel. Weer wat geleerd over mezelf en over wat mij helpt op mijn eigen pad.
Mijn eigen pad
We lopen op een pad
Ieder op ons eigen pad
en we delen wat
en we praten wat
Dan zeg jij: ‘Zie je dat?’
en ik zeg: ‘Wat?’
en jij zegt: ‘Dat!!!’
en ik zeg: ‘Wat dan?’
En ik heb werkelijk geen idee
maar ik loop maar met je mee
en we kijken met z’n twee
naar……ik weet niet wat
En ik voel me wat verloren
ik wil zo graag bij je horen
dus ik doe een stap naar voren
en stap, hup, op jouw pad
We lopen op jouw pad
samen op jouw pad
en we lachen wat
en we praten wat
En ik merk met iedere stap
dat ik minder van je snap
maar omdat ik van je hou
blijf ik op het pad bij jou
Met ‘t verstrijken van de tijd
raak ik mezelf steeds meer kwijt
struikel, val en stoot mijn tenen
sta steeds onvaster op mijn benen
En dan kijk ik achterom
en dan snap ik weer waarom
ik heb me weer eens laten leiden
door wat jij en anderen zeiden
Ik zie achter mij de dingen
waar mijn hartje van gaat zingen
tjsa, ik heb het weer gedaan
ben van mijn eigen pad gegaan
Ik ga weer naar mijn pad
naar mijn eigen pad
en dan zwaai ik wat
en dan lach ik wat
En ik roep, ik hou van jou
maar ik blijf mezelluf trouw
en al ben je dan een schatje
jij brengt mij niet van mijn padje
Dus zeg ik: ‘Lieve schat”
En jij zegt: ‘Wat?’
En ik zeg: ‘Ik blijf lekker lopen
op mijn eigen mooie pad’